SZTUKA WSPÓŁCZESNA

Dzieło przedstawia półpostaciowy wizerunek kobiety z czarną chustą na głowie, w ciemnym stroju ożywionym wzorzystą narzutą w odcieniach czerwieni i oranżu. Wydłużone rysy twarzy Ślązaczki nie są zindywidualizowane, kompozycja stanowi więc ogólne wyobrażenie śląskiej kobiety, najpewniej żony górnika i matki. Ekspresji i siły wyrazu - poza wspomnianą już narzutą - dodaje dziełu rytmiczne, abstrakcyjne tło, pulsujące czerwienią.
Warto wspomnieć, że w podobnej konwencji artysta przedstawiał w swoim dorobku również inne grupy etniczne (por. np. obraz "Łemki" z 1969), ale także Matkę Boską w dziełach o tematyce religijnej. Ten fakt nadaje prezentowanej pracy "Ślązaczka" jeszcze głębszą możliwość interpretacji, stanowi przykład tego jak sam artysta widział kobietę - tę codzienną, prostą, szczerą oraz jak bardzo przedstawienia te różnią się od wizerunków strojnych dam w licznych w twórczości Witolda Pałki motywach balów i bankietów.

Krótki pobyt w 1990 roku w pracowni Henry’ego Moore’a pod Londynem umożliwił Stanisławowi Wysockiemu bezpośrednie zetknięcie się z twórczością mistrza. Doświadczenie to wywarło znaczący wpływ na jego sztukę, czego przykładem jest prezentowana, odlana z brązu rzeźba pt. "Kobieta", ukazująca jeden z kluczowych motywów w jego dorobku - postać żeńską przedstawioną na granicy abstrakcji. Artysta świadomie wydobył walory użytego materiału, łącząc zróżnicowane faktury – od nieregularnych, patynowanych powierzchni po gładkie, lśniące fragmenty. To szczególne podejście do tworzywa sprawia, że dzieło zachwyca zarówno swoją formą, jak i dopracowanym detalem.